القاب آن حضرت، عبارتند از "عسگری"، "نقی" و "زکی" . کنیه ایشان نیز "ابومحمد" است. آن حضرت چون به دستور خلیفه عباسی مجبور به سکونت در سامراء و در محله عسگر، نظامی، سکونت گزیدند، او را عسگری گویند.

ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارشان، امام هادی (ع)، به امامت نائل آمدند. مدت امامت آن حضرت 6 سال بود و در مدت کوتاه امامت خویش با سه نفر از خلفای عباسی: المعتزه بالله، المهتدی بالله، المعتمدبالله، معاصر بود.

اگر چه امام حسن عسگری علیه السلام شدیداً از طرف دستگاه خلافت عباسی تحت نظر و محدودیت شدید قرار داشت لکن آن حضرت بُعد علمی از آیین اسلام و اشکال ها و شبهات مخالفان و تعیین اندیشه صحیح اسلامی و تربیت شاگردان لحظه ای فرو گذار ننمودند.

درسال 255 تنها فرزند آن حضرت، مهدی موعود، چشم به جهان گشود.

حکومت عباسی که از نفوذ و معنویت امام علیه السلام در جامعه نگران بود به همان شیوة دیرینه متوسل شد و آن حضرت را پنهانی مسموم ساخت.

آن حضرت در هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری به شهادت رسید و در خانه خود در سامراء در کنار مرقد پدر بزرگوارش به خاک سپرده شد .



--------------------------------------------
منبع: آفتاب