دلتنگی ..

دلمان هر لحظه ، هرجا ، برای دیدنت ،

فقط دیدنت پر میکشد ...
تا هوش از سر این همــه دلتنگ ببرد...!
مي خوانيم به عشق آمدن و سلامتي اش

بسم الله الرحمن الرحيم
اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ
ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً برحمتك يا ارحم الراحمين.

خدايا مهدي ما را برسان(آمين)
خدايا به اميد آمدنش به جمعه خوش آمد ميگويم..!

..

القاب حضرت عسگری (ع)

القاب آن حضرت، عبارتند از "عسگری"، "نقی" و "زکی" . کنیه ایشان نیز "ابومحمد" است. آن حضرت چون به دستور خلیفه عباسی مجبور به سکونت در سامراء و در محله عسگر، نظامی، سکونت گزیدند، او را عسگری گویند.

ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارشان، امام هادی (ع)، به امامت نائل آمدند. مدت امامت آن حضرت 6 سال بود و در مدت کوتاه امامت خویش با سه نفر از خلفای عباسی: المعتزه بالله، المهتدی بالله، المعتمدبالله، معاصر بود.

اگر چه امام حسن عسگری علیه السلام شدیداً از طرف دستگاه خلافت عباسی تحت نظر و محدودیت شدید قرار داشت لکن آن حضرت بُعد علمی از آیین اسلام و اشکال ها و شبهات مخالفان و تعیین اندیشه صحیح اسلامی و تربیت شاگردان لحظه ای فرو گذار ننمودند.

درسال 255 تنها فرزند آن حضرت، مهدی موعود، چشم به جهان گشود.

حکومت عباسی که از نفوذ و معنویت امام علیه السلام در جامعه نگران بود به همان شیوة دیرینه متوسل شد و آن حضرت را پنهانی مسموم ساخت.

آن حضرت در هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری به شهادت رسید و در خانه خود در سامراء در کنار مرقد پدر بزرگوارش به خاک سپرده شد .



--------------------------------------------
منبع: آفتاب