تا چند ساعت دیگه به پابوسی شاه خراسان میریم.

می‌رویم تا ریه‌هامونو پر کنیم از عطر بهشتی حرمشون.

انصافا که در صدا زدن مولا لذتی‌ هست که در هیچ چیز دیگه ای نیست.

انگار انعکاس جواب سلامشون رو از ایوان طلا می‌شنوی.

ذره ذره کنار پنجره فولاد ذوب میشی و دوباره در کنار ضریحش از نو شکل میگیری.

با صدای نقاره‌های حرم ، همچون کبوترهای عاشقش بال و پر میگیری و دور مولا میگردی تا وجودت از صلاله پاک زهرای اطهر سیراب بشه.

و چه خوش است در آستانه میلاد مادر گیتی افتخار تبریک و تهنیت گفتن به اولاد کریمشان از نزدیک قسمتت بشه.

برای اذن دخول خواندن در باب امام جواد (علیه‌السلام) لحظه شماری می‌کنم :

اللهم انی وقفت باب من ابواب بیوت نبیک ...


السلام علیک یا علی بن موسی الرضا


..