روزی امیر مؤمنان علی علیه السلام چنان شادمانه خندید كه دندانهای مباركش آشكار شد. دوستان امام علیه السلام تا آن روز ندیده بودند كه او چنین با نشاط بخندد، پس از این خنده زیبا،‌امام علیه السلام به مناجات با پروردگار پرداخت و گفت: «خدایا!‌ در میان این امت،‌من جز رسول خدا بنده ای را نمی شناسم كه پیش از من تو را پرستیده باشد.»

 

برگرفته از آويني